top of page

Acı Yarıştırmak


-Sen buna dert mi diyorsun?

bir de benimkini dinle- demeden,

-Buna üzülür mü insan?

dışarda başka ne dertler var- diye hayıflanmadan,

-Amma da abarttın

yeter artık kendine gel-

diye söylenmeden,

bir an durup

sadece karşımızdakinin acısını fark edebilir miyiz?

Herkesin acısının birbirinden bağımsız,

Herkesin mücadelesinin

ve o acıyla başa çıkabilme eşiğinin

bir diğerinden farklı olabileceğini düşünebilir miyiz?

Sadece onun için tüm varlığımızla orada olup

-Seni görüyorum, duyuyorum, acına şahitlik ediyorum-

diyebilir miyiz?

Acılarımızı yarıştırmadan birbirimize şefkat gösterebilsek nasıl olurdu?

Orada biraz şefkate yer var mı?

bottom of page