Bazen her şeyin üzerimize giyilmiş bir kıyafet olduğu varsayımı benim için işleri kolaylaştırıyor. Bugün sevdiğim bir şeyi yarın sevmek zorunda olmadığımı bilmek. Veya dün iyi hissettiğim bir ortamda bugün iyi hissetmediğimi fark etmek ve geri çekilebilme hakkımı kullanmak. Dün olağan karşıladığım bir şeye bugün öfkelenebilmek veya dün öfkelendiğimi bugün olağan karşılamak.
Yerimizde sabit durmuyoruz. Büyüdükçe üstümüze dar gelen derilerimizi değiştirebilme lüksümüz var💫 Lüks diyorum ama korkutucu da bi yandan çünkü değişimi pek de sevmiyoruz. Bu nedenle süreç sancılı olabiliyor. En azından benim için çok kolay değil.
Çünkü teoride bilmekle pratik etmek aynı değil.
Kolaylaştırmak içinse insanın önce kendini şefkatle fark etmesi gerekiyor. Değişimin ve kendi değişiminin gerçekliğini şefkatle kabul etmesi. Yani bi önceki postta bahsettiğim şeye götürüyor bizi. Bu da konfor alanının dışında bir şey. O alana doğru bir adım😌 bakın kaktüs de yolunu değiştirmiş🌵❤️
