Bazen kendimi akıntıya kapılmış küçük ve güçsüz bir balık gibi hissediyorum. O akıntı çok güzel geliyo ve çok rahat hissettiriyo. Yol zaten belli, ne yöne gittiğim belli, karar vermek zorunda olduğum şeyler yok, kararlar çoktan belli. Sadece çırpınmamak kalıyor geriye, direnmemek. Ama bazen o kadar yoruyor ki bu durum, bir yer edinmek istiyorum. Akıntı dışına taşmak istiyorum ama küçücüğüm. Ve bazen kendimi ne istersem onu yapacak, nereye istersem oraya gidecek güçte olan kocaman bi balık gibi hissediyorum. Güç bende, karar bende. Ama bu güç beni öyle yoruyor ki durulmak istiyorum. Balıkların dünyasından çıkıp sonra avazım çıktığı kadar bağırıp "İşte hayat!" diyorum. Ve kocaman gülümsüyorum. Akıntı da benim için, güç de. Akıntı da benim, güç de! İşte hayat!❤️
